از اون وختاس که انقدر دلم گرفته نمیدونم باید چی بگم یا چیکار کنم!
آهنگ لالایی ویگن رو گذاشتم و سعی میکنم بنویسم!
بعد از یک سال و خورده ای پرسیدن سوال تکراری من واقعا چی دوس دارم فهمیدم چی دوس دارم!
دوس دارم تعاتر کار کنم.دوس دارم بازی کنم.اما فقط توی تعاتر.
شاید یکی این حرفو بشنوه بگه خب؟ چرا ناراحتی؟
و من باید بگم ناراحتم چون نمیدونم چمه.
روان شناسم میگه ما هیچ کاری رو به دلیل تنبلی عقب نمیندازیم.
میگه حتما یه دلیلی هس
و من واقعا دلم میخاد بدونم چه دلیلی هس که تنبلی میکنم.
حس میکنم بچه م رو ازم گرفتن و هی تو اینستا ازش عکس میذارن تو بغل آدمای دیگه.
میفهمی دارم از چی حرف میزنم؟
دلم واسه تمرینا دلم واسه دیالوگا دلم واسه صحنه تنگ شده.
اما چیکار میکنم؟
هیچ کار!
12-13 ساله که یه کتاب نوشتم که حداقل ماهی یه بار بهش فک میکنم.
قراره بازنویسیش کنم و اینبار دیگه واقعا اون قرارداد لعنتی رو امضا کنم و کتابو چاپ کنم ولی.
هر روز به خودم میگم روزی یه صفحه!
اما چیکار میکنم؟
هیچ کار!
حداقل 5 سال ک.ون خودمو پاره کردم تا جزو نخبه ها باشم تا بتونم اپلای بگیرم و از این خراب شده برم.
اما درست حالا که میتونم.
چیکار میکنم؟
هیچ کار!
احساس میکنم خیلی بی عرضه م.احساس میکنم.
میدونی، همیشه بزرگترین آرزوم (اون آرزو بزرگ بزرگه) این بود که کاری کنم آدم ها خوشحال و خوشبخت باشن!
میدونم که نمیتونم.ولی همیشه اینو میخاستم.
ولی حالا وقتی یه نفر از خوشحالی هاش، از موفقیت هاش، از خوبی های زندگیش پست میذاره، دلم میگیره.
نه واسه اینکه اون خوشحاله.واسه اینکه به خودم میگم داری هر روز به 30 نزدیک تر میشی و چیکار میکنی؟
هیچ کار!
بعضی وختا فک میکنم شاید این علاقه مسخره م به یاد گرفتن چیزای جدید یه بهانه س!
بهانه واسه پر کردن وختم، بهانه واسه خسته کردن خودم.که انجام ندم کاریو که باید!
که کتاب لعنتیم رو بازنویسی کنم.که یه کار جدید ببندم و دوباره حس کنم زنده م وقتی دیالوگ میخونم.که از این همه کاری که میتونم بکنم واسه پول دراوردن پول دربیارم.که منم بتونم با سر بلند از موفقیت هام عکس بزارم.نه اینکه سالی یه بار یه چیز!
از همه بدتر میدونی چیه؟
احساس میکنم خیلی بی لیاقتم.
خدا بهم همه چی داده.همه چی!
اون وخ من.
میترسم وختی بمیرم خدا بگه چرا.چرا قدر ندونسی.
کنم ,یه ,میکنم ,واسه ,دلم ,کار ,دوس دارم ,چیکار میکنم؟هیچ ,میکنم؟هیچ کار ,چی دوس ,به خودم
درباره این سایت